|
Mehmet Kabakçıİnsaniyet |
hangi kapıdan çıkar insan dağların duldasından bildiğini sandığı yollara görece aydınlığa suyu kesilmiş değirmenlerin ekmekler yavan...
ben de biliyorum yanlış hikâyelerde olduğumu ama gücüm yok yeni hikâyeler yazmaya şimdilik günleri kutsuyorduk bir bir sonra kutluyorduk ...
varlığından korkarken nasıl da cesurdum hükümlerine karşı kalbimin ücra bir köşesinde doludizgin atlar gibi ilerliyor karanlık diğer...
elimizdeki anahtarlar açmıyor kapıları ya kilitler bozuk ya yanlış anahtarlar ya da kapılar ne gölgesinden kaçabilir insan ne de...
şehirler de yaslıdır dağlar gibi ölüm ki önce hatıralardan başlar ne bir resmin var elimde ne de izin kalmış bu şehirde aklımda...
kalbimde bir saatli bomba kurmayı unuttuğum ne zaman patlayacağını ve kalbimdekilerden kimleri öldüreceğini bilmediğim çöle dönmüş bir...