içimde birbirine saldıran onlarca his
yine de mazbut ve temkinli adımlarım
tek bir ses hariç tüm seslere kapalı kulaklarım
zira biliyorum kapının önü toprak kokusu
avuçlarımda sızısını yitirmiş su
artık buğulanmış bir kalp taşırken
içimin gürültüsü dışarıyı bastırırken
tüm kalelerim zapt edilirken
bütün hayretleri küstahça öldürürken
elbette teslim olmak lazım
kendi çamurumuzu karamadığımıza göre

gölgemi bırakırken tanımadığım bir mekâna
bakmıyorum, kimdir üzerime toprak atanlar
kimdir çamurum karılırken gölgemi satanlar
dikişleri patlamış ruhum yamanırken
kimdir elime ipliksiz bir iğne tutuşturanlar
bütün hayallerimin halatları çözülürken
kimdir renkleri bile solmuş bir sevinci çalanlar

bir........

© İnsaniyet