15 Ağustos'ta Alaska'da düzenlenen zirvenin ardından ABD Başkanı Trump'ın yaptığı açıklamalar yalnızca Ukrayna-Rusya Savaşı'nın sona erebileceğine dair ümitleri artırmakla kalmamış, küresel jeopolitik mücadeledeki fırtınanın dineceği beklentilerini de canlandırmıştı. Ne var ki geride kalan 2 buçuk aylık süreçte Ukrayna-Rusya cephesinde ateşkesin sağlanması bir yana, Rusya ve ABD'nin nükleer caydırıcılıklarını sahaya sürdükleri yeni gelişmeler yaşandı. Gözler şimdi muhtemelen sizin bu yazıyı okumanızı takip eden 48 saatte gerçekleşmesi umulan ABD Başkanı Trump ile Çin Halk Cumhuriyeti Devlet Başkanı Şi arasında gerçekleşecek görüşmede. Güney Kore'nin ev sahipliği yapacağı Asya-Pasifik Ekonomik İşbirliği ( APEC ) Liderler Zirvesi kapsamındaki görüşme dünyaya iyimser bir mesaj vermez, fırtınayı dindirecek umutları yeşertmezse, 1962 Küba Füze Krizi ya da 1983 yılında ABD'nin Pasifik bölgesinde düzenlediği tatbikatlarla yükselen gerilime benzer vakalara şahit olabiliriz. Günümüz koşulları 1985 yılında ABD Başkanı Reagan ile Sovyetler Birliği lideri Gorbaçev'in Cenevre'deki ilk buluşmalarından çok farklı.
O zaman masada nükleer silahların yaratacağı yıkımın farkında olan ve silahlanma yarışına son vererek halklarının refah seviyesini yükseltmeye odaklanmış iki lider vardı. Bugün ise ringin bir tarafında öngörülmesi mümkün olmayan ve daha önce ABD'nin sahaya sürmediği silahları kullanmaktan ( 12 Gün Savaşı'nda İran'ın nükleer tesislerine karşı kullanılan bombalar ) çekinmeyen Trump, diğer tarafta ise donanma unsurları ile füze başlıklarının sayısını hızla artıran Çin Halk Cumhuriyeti var. Bir de tabi, Çin Halk Cumhuriyeti'nin vekaletiyle Avrupa'yı nükleer silahları ile doğrudan tehdit eden, Pekin'in kılıcı haline gelmiş bir Rusya'dan söz ediyoruz. Rusya bir yandan Kaliningrad ve Belarus'taki füze güçlerini takviye ederken Kuzey Denizi'ndeki nükleer kabiliyetlere sahip denizaltı sayısını da artırıyor.........

© Yeşilgiresun