Geçen yıl bu zamanlar ne güzeldi ya, hâlâ hırka giyiyorduk. Şimdi bu bitmeyen kışa mı yanalım, yoksa yaşanan onca saçmalığa mı bilmiyorum. Bütün bunların iklimle ilgisi var mı emin değilim ama iklim değiştiği için de hatıra defteri okunmaz ki. Okunur mu yoksa? Aman neyse... Bunları kalem kağıtla yazıyorum, dijitale zerre güvenim yok. Yazıp kütüphanede bir kitabın arasına bırakacağım, belki yüz yıl sonra, tüm bunlar geçtikten sonra okunacak. Dijitalde her şeyi değiştirilebilir ve yüz yıl sonra yaşayanlar her şeyi o değişmiş haliyle öğrenebilir. Bu nedenle baştan anlatayım. Kağıt en iyisi ve kalem.

Bir şeyler olacağı zaten belliydi ama biz bütün lise keyfimize bakıyorduk. “İklim değişikliği ve olası sonuçları” gibi programlar yapılıyordu ama bunların tamamı bir tek yavru kedi videosu kadar ilgi çekmiyordu. Liselileri bilirsiniz, çoğumuz dalgacıyızdır ve durup dururken kahkahalar atmaya başlarız. Biri bize “çocuk” dese sinirleriniz ama “yetişkin” olmanın gereklerini yerine getirmek de istemeyiz. Aslında liseliler işlerine gelince küçük, işlerine gelince büyük gibi davranma lüksüne sahip şanslı bir gruptur.

Bir zamanlar müdür odası lise binasının içindeymiş, ben o zamanları hiç bilmiyorum. Rahmetli babam da bu liseden, o söylerdi. O zamanlar müdürler ders aralarında öğrencilerle konuşan, bahçedeki banklarda oturup çay filan için bizim gibi normal insanlarmış. Sonra şimdiki o görkemli “Müdüriyet Binası” yapılmış ve o günden beri müdür ve müdür yardımcılarını öğrencilerin arasında gören olmamış. Müdüriyet Binası, bizim lise binasından daha görkemli, her zaman bakımlı, ışıl ışıl.

∗∗∗

Geçen yıl tam bu zamanlarda haber duyuldu. Neymiş efendim, ilkokul ve liseler kapatılacak, yerine “tekokullar” açılacakmış. Tekokul dedikleri de on yıllık bir ilkokul. Çünkü, okuma fişleri, çarpım tablosu gibi konular hızla geçildiğinden çoğunluğun aklında kalmıyormuş, bu nedenle bu konuları “hazmede hazmede” öğrenmemiz için ilkokul süresi uzatılacakmış. Biz tabi önce anlamadık bunu, sadece bir isim........

© Birgün