Severek seyrettiğimiz belgesellerden öğreniyoruz ki; insanın hikâyesi anneden ve babadan alınan ve ancak mikroskopla görebildiğimiz birer parçanın buluşmasıyla başlıyor.

Anne karnındaki muazzam bir tezgâhta, karanlık bir ortamda, annenin bile bilemediği mucizeler gerçekleşiyor. Sonra tatlı ve minik bir misafir dünyamızı şenlendiriyor. Bilinmeyen âlemden görünen âleme çıkıyor.

Ömür boyu çalışır, öğrenir, sever, sevilir, üretir ve tüm insanlığa elinden geldiğince katkılar sunar özet olarak.

Anne babasını, nerede dünyaya geleceğini, cinsiyetini, milliyetini seçemiyor. Fakat iyi veya kötü, âlim veya cahil olması, mü’min veya münkir, merhametli veya zalim olup olmayacağı gibi hususlar kendi tercihlerine bağlı.

DÜNYA SAHNESİ VE ROLLER

Hz. Âdem’le (as) başlayan hayat devam ediyor bin yıllardır. “Dünya bir sahnedir; kadın erkek herkes birer oyuncu. Sıraları geldikçe ya girer, ya çıkarlar. Her insan nice roller oynar ömrü boyunca.” (Shakespeare). Peki; herkes kendi filminin başrolünde mi?

Çocukluk, gençlik, ihtiyarlık ve nihayet ölümle........

© Yeni Asya