Aziz Dostum, Can Kardeşim Musa Koyuncu : Senelerce Sela Okuduğu Minareden; Bugün de Onun Selası Okundu O Minareden

Daha tıfılken; Gümrük Hanı içindeki mescitte Kur’an-ı Kerim okumaya giderdik. Hocamız Recep oğlu Ahmet Demir hoca idi. Hoca arkadaşlarımızdan Adıyamanlı Ramazan Nazlı, Mehmet Oymak ve bizden birkaç yaş büyük Musa Koyuncu da vardı o talebeler arasında. O’nun, biz çocuklar arasındaki ağırbaşlılığı ve sessizliği hemen göze çarpardı. Bizler yaramazlık yapardık, ama onun ise hiç sesi çıkmazdı. Onun başı rahleden kalkmazdı. Onun bu vakur hali tüm ömrü boyunca devam etti vefat ettiği ana kadar. Gençliğimden, öğretmenliğime; Halk Eğitimi Başkanlığımdan, Belediye Başkanlığıma ve Milletvekilliğime kadar onunla olan kavi dostluğumuza hiç bir halel gelmedi. O tam bir dostluk hazinesi idi. Dostluğu şöyle tarif ederdi O: “ Benim parmağım kesildiğin de, karşımdakinin parmağı kanıyorsa işte o dosttur!” derdi her zaman. Ve o buna hep uyardı. Mustafa Kılıç hoca onlarla , Muhammed Tahtasız ( Polatkan) Ağe’nin; avlulu evlerini Medreseye- i Nuriye çevirdiler. Sonra da Haliliye Kültür ve İlim Eğitim Vakfını Kurdular. Mustafa Hoca son nefesini verene dek Kur’an’a hizmette gayret etti ve verdiği o sözünü de tuttu. Kur’an ve Sünnet üzere yaşadı ve sırat-ı müstakim üzere ruhlarını teslim ettiler. Şimdi de Mustafa Kılıç hocanın ardından ruh ikizi aziz kardeşim Musa Hoca da aynı yolda terki dünya eylediği haberi oğlu Said’den geldi . Dönülmez yolculuğun seferine katıldığının haberini verdi. Onun da ruhu varacak dostlarının yanına. Bizden de selam olsun o önden giden mana erlerine. Rahmetli Mustafa Kılıç Hoca : Kuran’ın Elmas Hakikatlarını her dem , her yerde , usanmadan ve yılmadan dile getirirdi. Ders halkasında olduğu gibi , taziye evlerinde de cebinden........

© Maarifin Sesi