Bizler çocuklarımızı terbiye ederken önce kendimize baksak ve ahlâkî düsturların, prensiplerin varlığından haberdar olsak acaba ne kazanırız ne kaybederiz? Öncelikle boş ve dayanıksız bilgilerle nefesimizi tüketmesek. Dolu dolu bilerek muhatap olsak. Her şeye ve de olur olmazlara ısrar etmesek. Seçici olsak. Nokta atışı yapsak. Çocukların ve gençlerin hallerine çok karışmasak ve kendilerinin dönüşlerini beklesek…

Hani büyüklere saygı, küçüklere sevgi ezberi içerisinde; çok hem de çok çok emredici ve tahkimvarî alışkanlıklarımızı onların isteğine bağlı olarak........

© Yeni Asya