Çocuklar, torunlar, okullar vs. derken ailelerin çoğu 22 Eylül bayram gecesini şehirde kutladı.

Roş Aşana yemeklerinin hazırlanması Pesah’a göre daha az külfetli. Öte yanda bazı dost sohbetlerinde alışkanlıkları / anlayışı hafifletmenin her açıdan daha sağlıklı olacağı konusunda hemfikirdik.

Menüyü söz konusu mantığa göre hazırladım. Şu, bu, o yerine gelenekselin dışındaki çeşitleri azalttım. Onun yerine miktarları çoğalttım… Sonuç; anneanne / babaannelerin gözü kolay doymuyor. Yine de büyüklerimizden gördüğüm üzere, artanların ziyan olmaması için, önceden hazırladığım kaplara bölüştürdüm. Bir kısmını Ada’ya, bir kısmını İstanbul dışından gelenlere, kalanı da evdekilere ayırdım.

Dileğim, sıra kendilerine geldiğinde genç neslin, bayram sofralarını hafifleterek sürdürmeleri. Anlayış, alışkanlıktan daha değerli.

↔↔↔

Roş Aşana’dan birkaç gün önce sabah boğaz gıcığıyla uyandım. ‘Hafif’ olunca sorun değil. Hemen limon/tuz gargara, ardından soğuk algınlığı için bilumum önlemler… Zira genelde ardından nezle, sonra da öksürük başlar. Neyse ki, iki günde toparladım.

Pazartesi gecesi, eve gelen yaşça büyüklerle uzaktan, diğerlerimiz daha yakından bayramlaştık. Çocuklarla da........

© Şalom