Biz, ezberin kutsandığı bir eğitim sisteminden geçtik. Sınavlarda, kitapta yazanı kelimesi kelimesine tekrar edenler tam puanı aldı; sorgulayan, “neden?” diye soranlar ise susturuldu. Aileler, çocuklarının itirazlarını asi bir başkaldırı gibi gördü. “Biz senin için en iyisini düşünüyoruz” cümlesi, bir anlayışın değil, bir otoritenin parçasıydı.

Bu anlayışın ürünü olarak büyüyen çocuklar da zamanla kendileri için neyin iyi olduğunu düşünmeyi bıraktılar. Söyleneni yapmak, iyi çocuk olmanın ölçüsüne dönüştü. Bugün okullarımızda hâlâ, otuz yıl önce kendisine ezberletilen şiiri, aynı yöntemle çocuklara ezberletmeye çalışan öğretmenler varsa, bu geçmişin mirasıdır.

Her yıl 23 Nisan kutlamalarında bu tablo bir kez daha gözler önüne seriliyor. Farklı ideolojilere sahip okullar bile, neredeyse milli marş gibi ezberletilen aynı 23 Nisan şarkısını söylemeye devam ediyor. Hepimiz ezberden biliriz:

Sanki her tarafta var bir düğün,
Çünkü en şerefli, en mutlu gün.
Bugün 23 Nisan,
Hep neşeyle doluyor insan.
İşte bugün bir meclis kuruldu,
Sonra hemen padişah kovuldu.

İlk kez bir öğretmen olarak bu satırları yeniden........

© Mir'at Haber