Özel hayatımız, ne kadar bize has ve ne kadar özel? Bu kadar şeffaflık bizim için fazla değil mi? Kişisel bilgilerimiz, aile içi iletişimlerimiz, sosyal medya kanalıyla ruhumuzu ele verişlerimiz kendi hayatımıza dair gizemi yok etmemize neden olmuyor mu?

Cep telefonumuza gelen reklamlar bizi hayrete düşürüyor. Bazen arama motorlarında aradığımız kelimelerle ilgili bazen de arkadaş ortamında konuştuğumuz konularla ilgili reklamların bir şekilde karşımıza çıkmasını anlamlandırırken izahta zorlandığımız konu düşündüğümüz şeylerin bile reklam olarak karşımıza çıkıyor olmasıdır. Birçoğumuz bu konuya muhatap olmuşuzdur.

Akıllı telefonlar hayatımıza girdiğinden beri “big data” dediğimiz büyük veri toplayıcı hepimiz ile ilgili zamansal verileri toplayıp işliyor. Bizim için çok basit gibi görünse de yapay zekâ ile verileri işleyip hakkımızda yıllık, mevsimlik, aylık, haftalık, günlük hatta saatlik analizler yapıyor olması muhtemeldir.

Bu verileri işlemek için dün sadece akıllı telefonlar varken bugün televizyondan tutun da elektrikli süpürgeye kadar evimizde internete bağlanarak kullandığımız eşyaların hepsi bir veri toplayıcı vazifesi görüyor. Bindiğimiz araçlardan sözüm ona güvenliğimiz için 7/24 bizi gözetleyen kameralara kadar bütün teknolojik ürünler bir şekilde ruhumuzun röntgenini çekiyor.

Meselenin özüne baktığımız zaman bize ait bir özel alanımız kalmamış ve özel hayatımızın gizliliği anlamını yitirmiş gibi görünüyor. Tuhaf olan ise buna çoğu zaman bizim izin veriyor oluşumuzdur.

Kameralardan, gözlerden, ağlardan uzakta kendinizi yeniden duyabildiğiniz, iç sesinizi kimseye açıklamak zorunda kalmadığınız, teknolojinin değil vicdanın........

© Milat