Küs Nefes şiirinden ilhamla küstüm herkese ve her şeye ve anlatmak istemiyorum birikip duran şeyleri içimde bir yerlerde...

Çünkü çok birikince anlamsız gibi oluyor geçmişte çok heyecanlandığımız pek çok anı , pek çok tespit... Hangi birini anlatayım ki derken vazgeçmişlik boşvermişlik kaplar ruhumuzu...

Örneğin ;

Okul kütüphanesinde Küçük Prenses kitabını bulunca yitik sevdamı bulmuş gibi sevinmelerim...

Hani babaannem, ben küçük kardeşim... Hani şimdi Amerika ' da akademisyen olan kuzenimin eski kitaplarını bana vermesini bekler; Tom Amca'nın Kulübesi' ni Küçük Prenses' i Aziz Nesin ' i nasıl bir iştahla okurdum , üç somya divandan ibaret o minicik dünyamda...

Hiç anlatmam boşuna heveslenmeyin, Kemalettin Tuğcu' yu okuyup babaanemi ağlatmalarımı hıçkıra hıçkıra... Hele Çanakkale Şehitleri'ne şiiri... Anlatmam Ömer Seyfettin okurken babaanneme "nâdân" ne demek babaanne demelerimi... Hödük demesi ve katıla katıla gülüşlerimizi...

Biz tabi "hav hav hav" diye şarkı dinlemeyen nesil olarak ne bilim duygusaldık da böyle sosyalisti İslamcı 'sı biz mal mıyız paraya tav olacak der en garibana ah minel aşk derdik ister istemez... Ne günlermiş !

Anlatmam söylemem

en çok kendime küstüğümü ; yakışırken iyi kıyafetler alıp........

© Hür Haber