Türk şiirinin büyük ustalarından Yavuz Bülent Bakiler’i kaybetmenin derin hüznünü yaşıyoruz. O, Türk milletinin sevdalısı, Türk dilinin yılmaz ve yorulmaz mücahidiydi.

Son yıllarda hakkında çok sayıda asılsız vefat haberi çıkmıştı. Biz telaşla numarasını aradığımızda gülerek: “Aziz kardeşim, beni öldürmek istiyorlar ama ben yaşıyorum.” derdi.

Kendisiyle nice programlarda bulunduk, uzun yolculuklara çıktık. Şimdi o günler, unutulması mümkün olmayan hatıralar arasında kaldı.

Bakiler usta bir edebiyatçı olmanın yanı sıra Türkiye’nin önde gelen hatiplerinden biriydi. Ne anlatırsa anlatsın, dinlememek imkânsızdı. Kürsüleri hakkıyla doldurur, kendisini dinletirdi.

Üniversitenin ilk yıllarında kalabalık karşısına çıkmaktan çekinen bir gençken Namık Kemal’in “Osmanlı’nın gerilemesi, dilin bozukluğundandır.” sözü hayatının dönüm noktası olur. O günden sonra, “Okumaktan başka çıkış yolumuz yoktur.” diyerek daha fazla okumaya, dilini geliştirmeye ve kelime dağarcığını genişletmeye çalışır.

Hatipliğini çok okumaya borçlu olduğunu söylerdi. Kürsülere ya da ekranlara çıkıp ı’layarak konuşanlardan. iki de bir ‘şey’ diyenlerden hiç hazzetmezdi.

Lise yıllarımda Bakiler’i kitaplarını sular seller gibi okumuş, diline hayran kalmıştım. İstanbul’da üniversiteyi kazandığımda ilk işim, fakültenin en büyük salonunda onunla bir program yapmak oldu. O gün Türkçe üzerine öyle muazzam bir konuşma yaptı ki, şu sözleri hâlâ aklımdadır:

“Dil olmadan edebiyat olmaz, dil olmadan millet olmaz. Dil olmadan din dahi olmaz; çünkü İslam’ın zenginliklerini diliniz olmadan anlatamazsınız.”

Atatürk Düşmanı mıydı?

Bakiler, Türkçenin sancaktarıydı. Milletinin dilini davası edindi. Her konuşmasında kütüphanesiz evleri gündeme getirirdi:

“Bizim annelerimiz evlendiklerinde baba evinden sadece bir tek kitapla çıkarlar. Evlerimizde kütüphane yoktur. Kütüphanesiz ev, mağara karanlığından farksızdır.” derdi.

Sokak Türkçesine sıkışmış kuşakların dramını anlatır, “Gittim, geldim, baktım, gördüm…” gibi birkaç kelimeyle sınırlı bir ifade

© Haber7