Şu yaz mevsimi var ya; insanın içi içine sığmadığı ayları sayarak beklediği ve doğanın kalbine kendini özgürce bırakma istediği. Güneşiyle, deniziyle, doğanın bin bir ahenge bürünmesiyle ve tüm canlıların yer yüzüne çıkışı ve hayat buluşuyla Tanrıdan bize armağan bir mevsim. Bunlar iyi hoş da ciğerimizin kül olduğu zamanları yaşıyoruz. Her yer alevlere teslim her yer toz duman. Yangın yerine döndü cennet vatanım. Nereye baksam bir duman, nereye baksam bir tufan.

Cennetten vadi diye tabir ettiğimiz koylarımıza giremiyoruz. Güvenlik güçleri her girişte yolları kapatmış barikat kurmuş kimseleri sokmuyor. Neden? Yangına karşı önlem alınıyor. Yaz gelsin diye günleri ayları saydığımız, koyları ve güzellikleri görmek için kış aylarını heba ettiğimiz zamana acıyor insan. Sadece bu mu? İçimiz yanıyor kalbimiz ağrıyor. Her gördüğümüz alev topu kor olup düşüyor yüreğimize.

Son 5-6 yıldır bu hep böyle. Haylini kurduğumuz ve görmek için sabırsızlandığımız her yer kapalı. Tam da yazın ortasında. Sebep neden nedir? Çözüm yok. Belki birileri kundaklıyor, belki bir cam........

© Yeşilgiresun