Mülkiyet sorunu Kıbrıslı Türkler’in yumuşak karnı.

İran kökenli bir başka KKTC vatandaşının tutuklanmasıyla bu sorun karşısında aslında ne kadar köşeye sıkıştığımız bir kez daha gündeme geldi.

Aylardır Güney Kıbrıs’ta tutuklu bulunan Simon Aykut’un kendisine yöneltilen bazı suçlamaları üstlenip, hakkındaki diğer davaların düşmesi için pazarlığı kabul etmesi, zaten adanın Kuzeyi’ndeki mülkiyet çıkmazına bir düğüm daha atmıştı.

Üstelik hal böyleyken, Taşınmaz Mal Komisyonu için ayrılması öngörülen fonun maaş ödemelerinde kullanıldığına ilişkin iddialar, mevcut yönetimin bu kıskaç karşısında ne kadar vurdum duymaz olduğunu da ortaya koyuyor.

Komisyonun karara bağlanmış tazminatları kaynak sorunu nedeniyle ödemekte zorlandığı, bunun için sürdürülebilir bir kaynak yaratılması için getirilen ek vergilerle bir fon oluşturularak komisyona devredilmesi için gereken yasal düzenlemeyi dahi yapmayan hükümet, belli ki halihazırda burada birikmeye başlayan ek vergi kaynağını maaş ödemelerinde kullanmayı tercih edebilecek kadar sorumsuz davranabiliyor.

Ve Kıbrıs Türk tarafının en yumuşak karnı konusunda uluslararası hukuk karşısındaki en güçlü platformu olan Taşınmaz Mal Komisyonu’nun varlığını tehlikeye atıp sessizlikle bunu geçiştirebiliyor.

Bugün birçok iş insanı yurt dışına çıkmaya çekiniyor.

Bu sadece emlakçı ya da müteahhitleri de kapsamıyor üstelik, en sıradan kişiler bile bir şekilde bu mülkiyet rejiminin çaresiz kurbanı olmaktan çekiniyor.

Çünkü binlerce kişi kördüğüm olmuş mülkiyet sorununun parçası olmuş durumda.

Ama geleneksel hukuk karşısında çözümü çok mümkün görünmeyen bu çetrefilli sorun, 7 yılı aşkın müzakeresizlik durumunda artık intikam planına dönmüş, bireyler üzerinden bir rehine politikasına evrilmiş.

Rum tarafının federal çözüme ya da herhangi bir çözüm modeline ne kadar istekli olduğu Kıbrıs Türk tarafının duruşunun ana hareket noktası olamaz.

Kaldı ki, Crans........

© Yeni Düzen