Ev yapılır, ev alınır, zevklere göre kapısı penceresi seçilir, iç teşrifat döşenir ve bir aileye mesken olur. Artık üzüntüler, sevinçler, kederler, endişeler, kaygılar hepsi emniyettedir. Akşam olup kapılar örtüldü mü, ev halkı kendi kendinedir. Ağlasalar da, sevinseler de, günlük sıradan halleriyle her şey o evin içinde kalır. Dış kapı, cümle kapısı dışarı ile evin sınırıdır. Dış âlemin bulaşamayacağı, içeriye girmek için izne tabi olunan, buyur edilmezsen giremediğin bir yerdir aile mahremiyeti.

Ailenin kendine özgü yapısının, özerkliğini kazanışının, tabiri caizse kendi cumhuriyetini ilân edip otağını kuruşunun simgesidir kapılar... Bakarsınız, eski tarihî evlerin cümle kapıları motif motif, desen desen, renk renktir. Nasıl her devletin kendi bayrağı ve rengi varsa, evlerin de bayrağı gibidir onlar. Evler eskir, evler göçer, ama o kapılar hep........

© Yeni Asya