Tam ortasından yırtılmış gibi duran hayatın, birleştirilemeyen fotoğrafları... Geçmeyen hisler, sancılar... Ne yaparsa yapsın silemediğin insanlar... Bir labirentten geçerken bulduğun flu gözyaşları... İşte orası... Tam orası... Hayatın bir yerde bitip başka yerde yeniden başladığı dehliz… Geçenler mutlu, geçemeyenler ürkek…

Ne çok sorular izler bizi. Ne çok birikirler kafamızın içinde. Yol bulup yürüyemeyiz. Yolcu bulup koşamayız. Bir yanımız hep asılı durur maziye. Güvenli bir limanımız vardır sonuçta. Bizi koruyan, bugünlerimize getiren... Damla damla, nokta nokta biriktirdiğimiz anılar... Silinip atılır mı? Atılabilir mi? Hayır!

Gözlerimizi kapatıp düşündüğümüzde, ne........

© Yeni Asya