Zebur, Tevrat, İncil ve Kur’ân tek bir İlâhtan geldiğine göre, birbirlerini tasdik etmeleri gerekmez mi?

Peki, neden sadece Kur’ân-ı Kerîm’de bu tasdik vardır? Neden her biri ayrı bir yol, ayrı bir hüküm, ayrı bir toplumsal düzen emrediyor?

Dünya üzerinde Zebur’un aslî metni bulunmamaktadır. Günümüzde “Mezmurlar” adıyla Tanah’ın içinde yer alır; diğer kısımları ise Tevrat ve Nevim oluşturur. Ancak Yahudîlerin kendilerini üstün görme eğilimleri, diğer insanları kendilerine hizmet etmek için yaratılmış “konuşan hayvanlar” olarak nitelendirmeleri ve benzeri sapkın anlayışları, bu İlâhî metinlerde zamanla değişiklikler yapmalarına yol açmıştır. Böylece kudsî metinler saflığını kaybetmiş, çelişkilerle dolu bir hurafe kitabına dönüşmüştür.

İncil ise, Eski Ahit (Tevrat) ile Yeni Ahit’ten oluşur. Yeni Ahit, dört kanonik İncil’den (Luka, Markus, Matta ve Yuhanna’dan) oluşur. Bunlar, Hz. İsa’nın vefatından yaklaşık elli yıl sonra, eski Yunanca olarak kaleme alınmıştır. Ancak bu metinler de Tevrat ve Zebur’la aynı........

© Yeni Asya