Sonbahar dökülür gelir.

Yaz sökülür gelir.

Sen de böylesin.

Dişlerin sökülür gelir.

Düşlerin dökülür gelir.

Aynalar neylesin.

Bütün mevsimler sen/de…

Bir yanın cıvıl cıvıl bahar…

Bir yanın sonbahar; ağlar.

Kış gibi donup kalansın.

Giden gölgelere ağlayansın.

Yapraklar gibi savrulansın.

***

Renkler seni söyler, besteler seni… Mevsim denilen sensin…

*

Dünya kurulduğunda ilkbahar mıydı ki… İlkbahar, yaz, sonbahar, kış diye şiir gibi bir çırpıda sayarız mevsimleri!

*

Ve baş döndüren hızla geçip giden hayatı anlamaya çalışırken ölüm dikilir karşımıza.

*

Aslında mevsimler aynasında kendimizi seyretsek… Hayata ve ölüme arkadaşlığımız pekişecek.

Mütevekkil kuşlar, ağaçlar gibi hayatla konuşacağız.

*

Hâlin dilden üstün........

© Yeni Asya