*”Hırs ihlâsı kırar, amel-i uhreviyeyi zedeler. Çünkü, bir ehl-i takvanın hırsı varsa, teveccüh-i nâsı ister. Teveccüh-i nâsı müraat eden, ihlâs-ı tammı bulamaz.”1 Buna binaen “İsraf hırsı, hırs kanaatsizliği, kanaatsizlik haybet ve hasâreti ve hem ihlâsı kaçırmakla âmâl-i uhreviyeyi zedeler.2 Ayrıca “İsraf, kanaatsizliği intaç eder. Kanaatsizlik ise, çalışmanın şevkini kırar, tembelliğe atar, hayatından şekva kapısını açar, mütemadiyen şekva ettirir. Hem ihlâsı kırar, riya kapısını açar. Hem izzetini kırar, dilencilik yolunu gösterir.”3 Çünkü hayat-ı İslâmiyeye en müthiş bir maraz-ı muzır dahi, hırstır. Mü’minde hırs, sebeb-i haybettir ve illet ve zillettir; ve mahrumiyet ve sefaleti getirir. Öyleyse hırs, sebeb-i mahrumiyettir, maden-i zillet ve hasârettir. Zîhayat âleminde en geniş bir daireden tut, tâ en cüz’î bir ferde kadar sû-i tesirini gösterir. Hasâret ve muvaffakiyetsizliğin sebebi hırstır.

2. Siyaset ihlâsı kırar

*Menfî “Siyaset ihlâsı kırar.” 4 Çünkü siyaset, tarafgirliği netice verir. Siyasette asıl gâye dünya ve netice almak ise öncelik ihlâs değil, dünya ve makamdır. Böylece siyasetteki “Tarafgirlik damarı ihlâsı kırar.”5 İhlâs kırılınca o fiilin ruhu........

© Yeni Asya