Muhteşem bereketlendirmeler ile başlayan peraşamızda Moşe Rabenu geleceğe yönelik bir konuyu hatırlamaları ricasında bulunur. Moşe çöldeki yaşantının nasıl olduğunu hatırlamamızı ister. Gökten yağan man gıdasını, devamlı ataları takip eden su kuyusunu, eskimeyen kıyafet ve ayakkabıları akılda tutmamızı emreder. Bu tam olarak mucizevi bir varoluştur.

Bunu akılda tutmamızı istedikten sonra Moşe, Erets Yisrael’e girdiğimizde, ürün elde etmeye başladığımızda ve bereketli bir senenin sonunda büyük bir rekolteye ulaştığımızda neleri unutmamamız gerektiğini de paylaşır. Büyük bir rekoltenin sonucu ciddi bir servet edinmedir. Servet edinmek insanın en büyük problemlerinden biri olan kibirlenmeyi de tetikler. Peraşamız bununla ilgili olarak şunu kaydeder: “Kohi veotsem yadi asa li et ahayil aze / Gücüm ve elimdeki kudretim bana bütün bu serveti kazandırdı.” Refahlarını Tanrı’ya atfetmek yerine, başarılarının tüm itibarını kendilerine almaları ciddi bir sorundur. Bu yüzden Moşe Rabenu şunu her zaman hatırlamamızı ister: “Vezaharta et Ad… E.loeha ki U anoten leha koah laasot hayil / Tanrı’yı hatırlayın; size zenginliğe ulaşma gücü veren O’dur.”

Burada yazılı olanlar ‘iştadlut’ dediğimiz çaba ile ‘emuna’ dediğimiz inanç arasındaki uygun bir dengeyi tesis etmenin........

© Şalom