Slik byrjar alle diktatur. Ikkje med tanks. Men med vane.

Venezuela er eit av vår tids klaraste døme. Hugo Chávez blei vald demokratisk. Nicolás Maduro òg. Begge brukte val til å gripe makta – og makta til å knuse vala. I dag lir folket under eit rått maktdiktatur, med knebla presse, fengsla opposisjon, svolt, flukt og frykt. Dette er ikkje eit uhell i historia. Det er resultatet av makt utan grense.

Ein av dei som har reist seg mot dette mørkret er opposisjonsleiaren María Corina Machado, som nyleg blei tildelt Nobels fredspris for kampen mot diktaturet i Venezuela. Ho er forboden å stille til val. Ho lever under truslar. Likevel nektar ho å bøye nakken. Fredsprisen hennar er ikkje berre ei støtte til Venezuela – han er eit varsko til oss alle.

For Mandela sa det klårare enn dei fleste:

«Den sanne prøva på vår lojalitet mot folket kjem når vi forlèt makta.»

Han sat berre éi presidentperiode. Frivillig. Medvite. For han visste det Bibelen og psykologien seier det same om:

Makt må........

© Ságat