“Gövdemiz besin açlığına, ruhumuz haz açlığına delice tutkundur.”
(S. Freud)

Ben, yani açlık, her türlü çağrılmanın olağan hali.*

Basit -sadece- yeme içme anlamındaki bir açlıktan değil, en geniş anlamdaki kişi açlığından (cinsel açlık, kültürel açlık dâhil) bahsetmek istiyorum.

Tüm ömrüm, eksikliğine başka bir isim aramakla geçti. İnsana dair olan, gerek duygusal, gerek biyolojik, gerek kültürel, maddi manevi ne varsa tümü açlık duygusundan yaratıldı. İnsanın en temel duygusudur açlık. Kişinin davranışlarına, karakterine, varlığına kök salar; iç ve dış dünyasını birleştirir. İnsanın açlığıyla imtihanı karakterini belirler. Kendisini böyle güzelleştirir ya da çirkinleştirir. Uygarlık, insanın açlığına verdiği cevabın bir sonucu oldu. İnsanın açlığına sesleniş biçimi nasılsa, yaşama biçimi de ona göredir.

Açlık cehennemimiz, açlık cennetimizdir… Entelektüelin gelişi, aydının gidişi; işçinin alın terinin temeli…........

© Nokta Haber Yorum