3 Kasım 2002 tarihinde iktidara gelen AK Parti, o günkü söylemleriyle bu ülke insanının yüreğinde bir umut ışığı yakmıştı. Millet, yıllardır özlemini çektiği adaletin, refahın ve özgürlüğün bu kadrolar eliyle geleceğine inanmıştı. AK Parti’nin dilinde o günlerde milletin ortak sesi, halkın vicdanı vardı. “Yoksullukla, yolsuzlukla, yasaklarla mücadele edeceğiz” diyen bir lider vardı. Bu sözler, yıllardır sırtına kambur gibi çöken dertlerden kurtulmak isteyen her kesimden insanı heyecanlandırmıştı. O günlerde Erzurum mitinginde söylenen sözleri hatırlıyorum; meydanı dolduran on binler, “İşte beklediğimiz lider bu!” diyerek alkış tutuyordu. Çünkü herkes, yeni bir dönemin başladığına inanmıştı. Fakat ne yazık ki zamanla o inanç yerini sorgulamaya, o umut yerini kırgınlığa bıraktı. “Millî Görüş gömleğini çıkardım” dediği andan itibaren, söylemle eylem arasında derin bir uçurum oluştu. Önce vaatler unutturuldu, sonra da toplumun inancı örselendi. Artık meydanlarda verilen sözlerin değil, koltukların, imtiyazların, rantın konuşulduğu bir döneme girildi.

Bugün geldiğimiz noktada, 23 yıl önce verilen o sözlerin tam tersi bir tabloyla karşı karşıyayız. “Yoksulluğu bitireceğiz” denilen bir ülkede, yoksulluk artık neredeyse her hanenin misafiri olmuş durumda. 18 milyon vatandaş sosyal yardımlara muhtaç hale gelmişse, bu tabloyu başarı olarak sunmak hangi aklın ürünüdür? Sosyal Dayanışma ve........

© Milli Gazete