Afgan cihadında bölük pürçük ilik birlik beraberlik dedik durduk yıllarca olmadı. 28 Şubat süreci geldi acaba cemaatleri cemiyetleri birbirine yaklaştırır mı dedik olmadı. 14 yıl Suriye'de yıllarca Irak'ta Yemen’de sudan da Libya'da devam eden savaş var yine birlik beraberlik olmadı. Aksa tufanından sonra Gazze'ye Filistin'e soykırım yapıldı katliam yapılıyor. Meydanlarda bedenlerimiz kısmen bir araya gelse de kalplerimiz hala bölük pörçük. Amelde, eylemde hala Birlik beraberliğe yönelik adım atan yok.

Ey hocalar, ey abiler, ey liderler! hepiniz biliyorsunuz ki ümmetin bu perişan halinin sebebi ne düşmanın güçlü olması ne ümmetin zayıf olmasındandır. En büyük sebep ayrılık gayrılık tefrika ile gücümüzün dağınık olmasıdır. Hala bir ve beraber olmak için adım atmayacak mısınız? Bilesiniz ki, bu vebalin en büyük payı siz liderlere aittir. Evet, birlik beraberlik için çalışması gereken her kes ümmetin vahdetinden sorumludur. Ama bu konuda en büyük sorumluluk liderlerin, önderlerin, hocaların omuzundadır.

Ey hocalar, ey önderler, ey cemaatlerin, hareketlerin başında duran büyükler! Afgan cihadında dillerden düşmeyen “birlik, beraberlik” sözlerini hatırlayın. Nice yiğitler toprağa düştü, nice canlar adanmıştı. Ama biz, safların gayet net olduğu o büyük cihattan gereği gibi istifade edemedik. Savaşın sıcaklığı esnasında kısmen işbirliği ve güç birliği olsa da cihad sona erip savaş kazanılınca yeniden tefrika rüzgârları esmeye başladı. Öyle ki her bir grup kendi renginde, kendi dar........

© Milat