3 Ekim tarihi Doğu ve Batı Almanya’nın birleşmesinin 35. yıl dönümüydü…

“Soğuk Savaş” dönemi çocukluk ve ergenlik hafızamda çok belirgin olarak duruyor. O dönemdeki hislerimi ve endişelerimi hâlâ dün gibi hatırlıyorum. İki kutuplu dünya o kadar “de facto” (fiili) bir durumdu ki, sanki doğal bir gerçeklikmiş ve değişmezmiş gibi geliyordu.

Ülkeleri savaşın kıyısına getiren korkulu dönemde politik çekişmeler, ajan öyküleri, spor karşılaşmalarındaki rekabetler bize “Dünya hep bu iki kutup arasında dönmeye mahkûm” diyor gibiydi. Bir çıkış yolu yokmuş gibi bir kabul etmişlik vardı.

Ülkemizde de 12 Eylül öncesi dediğimiz dönemden iyi bildiğimiz şekliyle, makro ölçekteki bu bölünmüşlük mikro alanlarda da yaşanıyordu. Bireylerin yaşamlarını birebir etkileyen, hayatların akışını başka yönlere sürükleyen lokal ayrışmalar hissediliyordu.

Kutuplaşma ve ayrışma toplumları öyle bir noktaya getiriyor ki, ortaya çıkan alacakaranlık insani değerlerinizi ve mantığınızı yok edebiliyor. Onların her yaptığı yanlıştır ama sizinkiler her zaman kayıtsız şartsız doğrudur. Hele bir de bunlar üzerlerine ulvi değerler atfedilip tabulaştırılmışsa geriye dönüşü artık çok zordur ama Almanya örneğinde görüldüğü gibi imkânsız da değildir.

İkinci Dünya Savaşı sonunda kazananların bölüştüğü Almanya’da müttefiklerin birleşerek Batı Almanya’yı oluşturmasına karşı olarak Sovyet kontrolündeki bölgede Doğu Almanya kuruldu. 13 Ağustos 1961 tarihinde ise Berlin Duvarı bir gecede örüldü. Başta tel örgülü olan duvar zamanla yükseltildi, sonra dikenli teller, mayınlı alanlar ve gözcü kuleleri eklendi. Böylece soyut “Soğuk Savaş” kavramı bu duvarla iyice ete kemiğe bürünerek somut bir simge oldu.

Duvar sadece Berlin’i ya da Almanları bölmüyordu. O artık iki ayrı dünyanın tekrar bir araya gelemeyeceğini herkesin gözüne sokmak isteyen bir anıttı. İki ayrı dünyanın birbirine dokunduğu bu........

© Medya Günlüğü