Türkiye’nin toplam cumhuriyet tarihi boyunca devlet ile sınıflar ve çeşitli toplumsal kesimler arasındaki ilişkilerden çıkan deneyimler, bize güç ilişkilerinin her daim hukuktan önce geldiğini söylüyor. Dolayısıyla bugün iktidarın siyasetin önüne adeta, muhalefeti döve döve koyduğu yeni anayasa tartışmasına bakarken bu tarihsel zemini ıskalamamak gerekiyor.

Türkiye’de son on yılda, DEM ve öncülü partilerin yönetimindeki belediyelere üç kez kayyım atanırken, son yerel seçimlerin ardından, iktidarın birlikte hareket etmelerini engellemek için büyük bir kuşatma uyguladığı muhalefetin dolaylı olarak taban üzerinden gerçekleştirdiği iş birliğinin cezasını ‘kent uzlaşısı’ operasyonları ile CHP’li belediyelere doğru genişlettiği bir dönemden geçiyoruz. Herkes biliyor ki, 19 Mart’ta başlayan operasyona karşı günlerce Saraçhane’yi dolduran milyonlarca kişinin ısrarlı tepkisi olmasaydı İBB’ye de kayyım atanmış olacaktı. Bu yapılamayınca beşinci dalga operasyonla bir yandan tutuklu belediye başkanlarının sayısı artırılırken diğer yandan da İBB kayyım atanmadan neredeyse kayyım atanmışçasına kilitlenmeye çalışılıyor.

Tüm bunlar olup biterken ve buna bir de CHP’nin kongresini iptal etmek üzere yargı yoluyla Demokles’in kılıcı sallanırken Erdoğan, Özgür Özel’e ‘gel birlikte yeni anayasa yapalım’ diye çağrı yapabiliyor. Ya da pek çok belediyesine kayyım atadığı DEM Parti’den, henüz devlet tarafının demokratik bir jest adımıyla desteklediğini göremediğimiz........

© Evrensel