İsviçreli ressam Paul Klee’nin, mekanik bir düzeneğin üstündeki dört kuşu resmettiği sürreal tablosu.

Uyandığımda gün henüz yükselmemişti ve duvardaki resmin saatlerdir bana baktığını fark ettim. Oda sessiz ve karanlık, tablonun renklerini seçmek zor. Gözlerimi ovuşturdum: Mekanik bir düzeneğin üstünde kıldan ince dört kuş.

Düzeneğin çevirmeli kolu vardı. Kuşlar kim bilir ne zamandır üstündeydi. Başını yukarı kaldırmış ilk kuşun boyu, bacakları daha uzun. Kiminin gövdesi dik, kiminin boynu bükük. Bir papyon. Bir masa. Siyah lekeler. Bütün görebildiğim bu.

Güneş yükseldikçe tablo aydınlanıyordu. Kuşlar kafalarını farklı yöne çevirmiş; sağa, sola, yukarı, aşağı…her yöne dağılıyor ilgileri. Görüyorum, mutlulukla cıvıldıyorlar ya da öfkeyle çığırıyorlar. Gök yarı-aydınlık; gün doğuyor mu, batıyor mu? Kafam giderek karışıyor.

Bir insan gibi ayaklanmış soldaki kuş, üçünden bağımsız görünüyor. Çizgileri belirgin, ağzındaki siyahlık dolgun. Belinden uzayan incecik üç tüy destansı biçimde kıvrılmış. Ona baktıkça tabloya tutunuyorum. Yoksa ‘Geveze Makine’nin lideri mi? Keşke tabloyu duyabilsem, diyorum, bir duyabilsem.

Perde aralığından........

© Diken