Sevgili okurlarım tarih bize, ülkelerin çökmesine en çok yardım edenlerin kraldan çok kralcılar olduğunu gösterir. Bunlar çocukluk travmalarının intikamını almak, kişisel kıskançlıklarını (aslında sınıfsal kinlerini) göstermek için can atarlar. Külçe altınları kucaklamayı özlemle beklerler. Herhangi bir mevkiye gelmek (bu tuvalet bekçiliği de olabilir, bir holdingin CEO’su da) onlar için acayip bir tutkudur. Bu nedenden kimileri türlü dalavereler çevirip kralın yakın çevresinde olmayı başarırlar. Kralın ruhu bile duymadan kendi kişisel tatminlerine ulaşabilmek için her türlü aşağılık işi çevirirler. Bazıları ülkelerinin zenginliklerine göz diken başka ülkelerin çıkarları için çalışırlar, bazıları daha küçük menfaatler uğruna her türlü yasayı çiğner, ceplerini doldururlar. Bazıları da adam öldürmek, evleri ve ormanları yakmak, haraç almak gibi işlerden kendilerini sorumlu tutarlar. Kimileri de üç maymunu oynamayı tercih ederler.

Bütün bunlar olurken kral ne yapıyordur? Kralların çoğu taht tutkularından dolayı ileri yaşlardadır. Çevresindeki kraldan çok kralcı olanlar ona öyle bir mutlu, öyle bir başarılı ülke tablosu sunarlar ki bazı durumlardan şüphelense de “Ne yapıyorlarsa vatan için yapıyorlar” diyerek kendini kandırır ve dünyanın en başarılı kralı olduğuna inanır. Ama tüm mutluluk tablolarına rağmen öldürülme korkusu içinde yaşarlar. Bunun için ondan önce yemeğini tadanlar bulunur, saray mutfaklarında her gün denetim yapılır.........

© Cumhuriyet