Beşiktaş’ta oynayan Portekizli Manuel Fernandes, Haliç Üniversitesi’nde bir söyleşiye katıldığı zaman ‘Türkiye’de futbol duygusal oynanıyor’ derken, gerçek bir analize dair bir zaman diliminde yaptığı gözlemler neticesinde bir düşünceye sahip olmuştu.

Duygusallığın boyutunu sadece futbol üzerinden değerlendirmek de doğru olmaz. Bu sosyokültürel bir kodun yansımasıydı.

Bu, aslında gerçeklerin baypas edilerek, algı manipülasyonunun alan bulmasına yardımcı olan kötü bir kavrama şeklidir ve feodal bir tepkimedir.

Sorgulamadan ziyade, duyular aracılığı ile olayın, nesnenin ayrımına ve bilincine varmadan, onları gerçek anlamda idrak etmeden beklentilerin cevap bulması üzerine gösterilen tepkilerin toplamıdır.

Bugünkü koşullarda futbolun yönetim mekanizması içinde tüm başkanların yaptıkları ve yapacaklarının sorgulanmasını da geçiştirecek bir silahtır.

Bunun en temiz örneği, gelen futbolcunun maliyetine bakmaksızın -asgari ücretli bir taraftarın ‘uçak inecek’ söylemi üzerinden- kulübü büyük zarara uğratacak bir transfere olumlu bakmasına ve havaalanına gitmesine neden olabilecek kadar radikal bir tetiklemeye sahiptir.

İşte tüm davranış kodlarının dışında kalan iki teknik direktörün, her şeye rağmen başarı odaklı prensipler üzerinden ve gerçeklere bağlı kalarak çalışmasını analiz etmek önemli ayrıcalıktır.

Benim için bunun temel dayanağı; her iki antrenörün de oyuna dair sistematik taktiksel belirli prensiplere sahip olmasıdır. Haliyle, bu da sahada nasıl bir oyun oynandığının da temel göstergesi olmaktadır.

Montella’nın grup maçlarının........

© Birgün