Bazı duygular vardır; içinden geçerken sessizliğe sarılırız. Konuşmak istemeyiz, anlatmak istemeyiz. Çünkü anlatınca da geçmeyecektir, biliyoruz. İşte o anlarda kendimizi sabrediyor zannederiz. Aslında bastırıyoruzdur.
Sabretmek, duygunun içinden geçmeyi gerektirir. Onunla kalmayı, anlamayı, yüzleşmeyi… Bazen gözyaşıyla, bazen içten bir “haklısın” ile… Sabır, zamanla duygunun sönmesini değil; zamanla duygunun kabullenilmesini sağlar. Bastırmak ise duygunun varlığını reddetmek demektir. “Yok bir şey”, “Geçti zaten”, “Bunu konuşmanın ne faydası var?” gibi........

© Anayurt