Nasılsınız?

Hayatınızdan memnun musunuz?

Peki, mutlu musunuz?

Ya da huzurlu musunuz?

Oturduğunuz koltuklarda rahat mısınız?

Daha nice sorular sormak isterdim. Lâkin biliyorum ki hepsine verecek bir cevabınız var.

Ama ben…

İyi değilim.

Son zamanlarda dostlarımın, dost bildiklerimin davranışlarından dolayı hiç memnun değilim.

Koltuğum yok. Lâkin olduğu zamanlarda oldu, emin olun rahattım.

Rahatsızım…

Zira bir yıldır, on beş milyonluk bir şehirde makamı, mevkisi, çevresi, tanıdığı, dostu, ticaret ehli, sanayicisi ziyadesiyle olan nice insanlar; evli, üniversiteye giden ve baba olan bir kardeşime bir iş bulamadılar.

Hani biz:

“Komşusu açken tok olarak yatan bizden değildir.” demiyor muyduk?

Hani biz:

“Allah’a ve âhiret gününe iman eden kimse, komşusuna iyilik etsin.” demiyor muyduk?

Ya başka bir kardeşimin şu

“Sakatım. Sakat olduğum için ‘haber veririz, sizi arayacağız’ diye gönderiyorlar.

Sonra… Sonra bir daha kimse aramıyor, Bülent.” diyen gözü yaşlı engelli kardeşimin sözüne.

Kalbinizde bir acı hissettiniz........

© Akasyam