Aşağıda okuyacaklarınız bir kurgu ya da abartı içermiyor. Sosyal bir ortamda bir arada bulunun bir öğretmen ve farklı okul ve sınıflara giden öğrencinin diyalogları:

Öğretmen: “Bir hafta sonra okullar açılıyor. Okulunuzu özlediniz mi?”

Öğrenci 1: “Ben hiç özlemedim öğretmenim. Keşke tatil devam etse”.

Öğrenci 2: “Ben okulu hiç sevmem ki. Neden özleyim!”

Öğrenci 3: “Arkadaşlarımla buluşacağım için özledim ama okullar açılmasaydı daha iyi olurdu.”

Öğrenci 4: “Ben bu yıl koleje başlayacam. Onun için merak ederim orası nasıl bir okuldur.”

Öğrenci 5: “Nefret ederim okuldan. Keşke hiç açılmasa”

Öğrenci 6: “Ben istemem okula gideyim. Ama işte annem ister diye gidecem.”

Tekrar edeyim. Yukarıda okuduklarınız size kurgu veya abartılmış gelebilir. Ancak sizi temin ederim ki tek bir ekleme, en küçük bir abartı yok. Çocuklarımızın (en azından altı çocuğumuzun) okulların açılacak olmasıyla ilgili düşünceleri böyle…

Okulları salt binalardan oluşan mekanlar olarak sanıyoruz. Bu yüzden konteyner sınıfların kalıcısı olmasında sorun görmüyoruz. Öğretmenlik formasyonunun olup olmadığına bakmaksızın partili, yandaş, düzenden yana olan herkesi “geçici öğretmen” olarak görevlendirmeden sıkıntı duymuyoruz.

Bilmeliyiz ki; okul, yalnızca derslerin işlendiği........

© Yeni Düzen