Bir annenin içten sorusu, bir toplumun dönüşümüne ilham olabilir: “Ben öldüğümde çocuğuma kim bakacak?” Bu yazı, dayanışmanın ve umutla kurulan yarınların izini sürüyor.

74 Savaşı’nın üzerinden tam 51 yıl geçti. 20 Temmuz 2025… Bir Lefkoşa sabahı… Temmuz güneşi göz kamaştırıyor; taş duvarlara eşlik eden sınır tanımaz begonviller, olağanüstü bir renk hengâmesi yaratıyor, gölgeler ve ışık kırılmalarıyla rengârenk görüntüler sunuyor. Ortamı saran hanımeli ve yasemin kokusu, Surlariçi sokaklarına güneyden kuzeye, kuzeyden güneye güçlü bir rayiha yayıyor; serçeler cıvıldıyor, yakındaki taş fırından Kıbrıs’ın ikonik çöreği, taptaze pilavunanın dumanı yükseliyor. Gökyüzü masmavi; oysa bir annenin evi yarı karanlık. Perdeler ardına kadar açık, ince ışık çizgileri toz zerreleri arasından süzülüp çocuğun yanağında titrek altın lekeler bırakıyor; yine de içeriye umut girmiyor. Oğlu kahvaltı tabağının başında bir an duruyor, kaşığı havada asılı kalıyor; ardından başını kaldırıp annesinin yüzüne bakıyor. Ne düşündüğünü sezmek mümkün değil. Oysa annenin içinden tek bir cümle geçiyor: “Ben öldüğümde bu çocuğa kim bakacak?”

Bu cümleyi ilk duyduğumda boğazımda bir düğüm oluştu. 13 yaşındaki otizmli çocuk, annesiyle birlikte yaşamın kıyısında, görünmeyen bir uçurumun kenarında yaşıyor. Kimsenin görmediği, çoğu zaman bilmediği, bazen de bilse bile umursamadığı bir gerçeklik bu: Farklı gelişen bireylerin ve onların hayatlarını ayakta tutmaya çalışan ailelerin gerçeği.

Kutlamaların Ardındaki Sessizlik

20 Temmuz’un 51’inci yılı kutlandı. Törenler, nutuklar, marşlar…

Kutlamalarda Sn. Tatar’ın mesajı net: İki devletlilik... Gerekçesi de bunca yıllık barış görüşmelerinden, siyasi eşitliğe dayalı federasyon modeli arayışlarından bir sonuç çıkmaması... Sn. Tatar’ın “Artık, KKTC’nin tanınmasından başka bir gerçek kalmamıştır.” ifadesi Birleşmiş Milletler parametreleri (540, 550) ve en son alınan 2723 numaralı karar adadaki statükoyu “Kıbrıs Cumhuriyeti” bağlamında ele alırken, temelsizdir. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC) Devleti........

© Yeni Düzen