“Dinle, bu ney nasıl şikâyet ediyor: Beni kamışlıktan kestiklerinden beri feryadımdan erkek, kadın… herkes ağlayıp, inledi. Ayrılıktan parça parça olmuş, kalp isterim ki, iştiyak derdini açayım. Aslından uzak düşen kişi, yine vuslat zamanını arar.” Evet, insan hayat boyu bir arayışın içindedir. Duygular bu arayışın araçları olur. Bazen sevinçle bazen hüzünle arar da arar. Bazen bulur insan, bazen de bulduğunu sanır, yanılır. Şiirlere, romanlara yansıyan bütün inlemeler bu arayışın sesidir.

Dünyaya gelen her insan bir sızı, bir inleme içinde bulur kendini. Gelişinde de, gidişinde de gözyaşı vardır. Bilinmez bu göz yaşının sırrı? Ney’in sürekli bir inlemede olduğu gibi, insan da ruhlar aleminden, Cennetten koparıldığından beridir, gittiği her yerde inleyerek, acı ve sızı içerisinde ıztırap çekerek, hep bir şeyleri arama derdindedir.

Arayış; kimde/nasıldır, kim/neyin........

© Yeni Asya