Delikanlılığa adım attığı yıllarda, Siverekli Hüseyin adında bir karayolu işçisi köydeki ustalara marangozlukla ilgili resmî işler yaptırıyordu. Köye getirdiği iş sayesinde köylülerle yakın dostluk kurmuş, bu dostluk vesilesiyle de Risale-i Nurları köylülerle tanıştırmıştı.

1959 yılının Eylül ayının son günlerinde Siverekli Hüseyin, boz bir atın sırtında taşıdığı bir sandık dolusu Risale-i Nur kitabını marangoz dükkânına getirdi. Bir hafta sonra, kitapların köye geldiğini Şehmus Uçar da öğrendi. Daha sonraki zamanlarda Hüseyin, heybesine doldurduğu küçük Risaleleri bazen at sırtında, bazen de yaya olarak köye getirmeye devam etti. Köyde okuma yazması olanlar arasında yer alan Şehmus Uçar da köylülere Risale okudu. Seyit Ahmet Bulut, İbrahim Ağa, Hacı Mehmet Altın, Mele Nezir Akçe, Halil Kalkan ve Mehmet Çiftçi’nin evlerinde Risale-i Nur dersleri yapılırken, Şehmus Uçar askere gidinceye kadar bu derslerde yer aldı.

Asker dönüşü ağabeyleriyle birlikte köyden ayrılarak Batman’a yerleşti. Burada yaklaşık iki yıl bakkaliye dükkânı işleterek geçimini sağladı. Daha sonra TPAO’da........

© Yeni Asya