Gerçek manada sonsuzluk ise hem başlangıcı olmayan hem de sonu bulunmayan bir varlığa mahsustur. Çünkü başlangıç, doğrudan doğruya zamana ihtiyaç duyar. Zamanla kayıtlı olan hiçbir şey mutlak anlamda ezelî olamaz; başlangıcı olan her şey bir başlatıcıya muhtaçtır. Dolayısıyla mutlak sonsuzluk, ancak zamandan ve mekândan münezzeh olmakla mümkündür.

“Hem ezel, mazi silsilesinin bir ucu değildir ki, eşyanın vücudunda esas tutulup ona göre bir mecburiyet tasavvur edilsin.”1

Modern bilim de bu hakikatin izlerini taşır. Gözlemler, kâinatın durmadan genişlediğini gösterir. Bu genişleme geriye doğru takip edildiğinde, kâinatın bir başlangıç anına sahip olduğu anlaşılır. Yani kâinat ezelden beri var değildir; yokluktan var edilmiştir. İşte zaman da o anda işlemeye başlamıştır.

Bu yüzden “sonsuz kâinat” tabiri,........

© Yeni Asya