Hasta yatakta yatmaktadır. Yüzünde ıstırap vardır. Gözleri yarı kapalıdır. Hastanın başında bir hemşire vardır. Hastanın ateşini ve nabzını ölçer, sonra serumunun damlasını ayarlayıp dışarıya çıkar. Hasta hemşireyi gözleri ile takip eder ve gözlerini kapatır.

İç ses: İnsan ne kadar korkak değil mi?

Hasta gözlerini açar etrafa bakar.

Hasta: Kim var orada?

Karşısında hastalık vardır. Güzel görünümlüdür.

Hastalık: Tanımadın mı beni? Ben doktorların teşhis koyduğu hastalığınım… Doğru söyle benden çok korkuyorsun değil mi? Gözle görülmeyen bir mikrobum ben. Küçücük... Sen küçük olan gözle görülmeyen benden korkan, devasa bir canlısın.

Hasta: Rahat bırak beni…

Hastalık: (Kahkaha atar) Seni rahat bırakabilirim aslında… Fakat bana itaat edersen…

Hasta: Bismillahir.

Hastalık: Dur, dur, dur… Onu söyleme… Sus artık.. Bu hastalık acılarını dindirmekten bahsediyorum ben. Seni hasta edeni terk et ve bana gel. Hadi ne bekliyorsun........

© Yeni Asya