Μόλις φτάσαμε στους πρόποδες του «Χάρρυ» όλοι χάσαμε το χρώμα μας. Στην μία μεριά βλέπαμε όπλα σπασμένα, και πτώματα που βρόμαγαν

Απόσπασμα από το βιβλίο «Το ημερολόγιο ενός Έλληνα Στρατιώτη στον πόλεμο της Κορέας» (εκδόσεις Μεσόγειος) του βετεράνου Γεωργίου Παγωμένου:

Μόλις φτάσαμε στους πρόποδες του «Χάρρυ» όλοι χάσαμε το χρώμα μας. Στην μία μεριά βλέπαμε όπλα σπασμένα, και πτώματα που βρόμαγαν.

Οι Αμερικανοί όπου ευρίσκονταν επάνω στο ύψωμα, χωρίς να περιμένουν, μόλις μας είδαν κατέβαιναν σαν τρελοί λασπωμένοι, αξούριστοι και εντελώς απογοητευμένοι.

Ανεβήκαμε, μας έδειξαν οι διμοιρίτες τον τομέα που θα έπιανε η κάθε ομάδα και αρχίσαμε να σκάβουμε να βγάλουμε έστω και λίγο χαράκωμα, όπου είχαν χωθεί από τα βλήματα. Αφού έδειξα στον κάθε άνδρα από την ομάδα μου πού θα έφτιανε θέσεις, άρχισα και γω να φτιάξω την δική μου, αλλά πού να σκάψω που το μέρος ήταν όλο πτώματα.

Κατά την πρώτη σκαπανιά που έριξα άκουσα κάποιο περίεργο θόρυβο στο σκαπάνι. Κοιτάζω και ήταν ένα κινέζικο πόδι. Το πετάω και αρχινάω πάλι το έργο μου, δεν είχα βγάλει τρεις φτιαριές χώμα και βλέπω ένα ολόκληρο πτώμα.

Τι να κάνω τώρα που όπου και να πήγαινα το ίδιο ήταν, το πετάω και αυτό και συνεχίζω. Για να μην τα πολυλογώ, μέχρι να φτιάξω τη θέση ξέχωσα τέσσερα πτώματα.

Όλη η περιοχή έμοιαζε σαν ένα απέραντο νεκροταφείο ομαδικών τάφων, σαπισμένες ανθρώπινες σάρκες που τη βρώμα δεν την άντεχες όσο κι αν προσπαθούσες να κρατήσεις τη μύτη σου κλειστή. Με την προμήθεια αεροζόλ για να αναπνέομε προσπαθούσαμε να δουλεύουμε. Αν οι Κινέζοι επιχειρούσαν επίθεση αυτό το βράδυ δεν θα γλίτωνε κανείς μας.

Με τις επιθέσεις που κάναν κάθε μέρα ανέβαιναν οι Κινέζοι, έμπαιναν μέσα στα αμπριά και στα χαρακώματα, αρχινάγαν οι Αμερικάνοι με το πυροβολικό και τους χώναν όλους μέσα στο χώμα.

Δουλέψαμε όλοι σκληρά. Οι Κορεάτες μάς κουβάλαγαν ξύλα και τσουβάλια και λίγο πολύ έφτιαξε ο καθένας μια θέση για να μπει μέσα. Είχαμε μια ομάδα από Νότιο-Κορεάτες, έπαιρναν τα πτώματα μακριά, μα το χώμα ήταν ποτισμένο με το σαπισμένο αίμα και τα υγρά του........

© Xronos