Her çocuk, en güzel şehirde yaşamak ister; her anne baba da evladını en iyi şekilde yetiştirmeyi arzular.

Bazen derinlere dalıyor, çocukluğumuzu film şeridi gibi gözümde canlandırıyorum. Düşünüyorum da biz ne kadar geri kalmış bir şehirde büyümüşüz… Toz toprak içinde, yağmur çamurla geçen bir çocukluk. Ne bizi düşünen bir idareci olmuş, ne de geleceğimizi dert eden bir siyasetçi. Gelen kendi derdine bakmış, giden kendi geleceğini gözetmiş.

Bugün ise Van’a baktığımda her taraf şantiye alanı, her köşede bir hizmet binası yükseliyor. Peki tüm bunlar bizim ve bizim çocuklarımız için mi yapılıyor? Biz çocukken kardan kayardık ama buzdan kaymak hayaldi. Çünkü ne güneşli havada buz olurdu, ne de soğukta kayacak bir ortam bulunurdu.

Birileri bize “Sıcak bir salonda buz üzerinde kayacaksınız” deseydi, herhalde “Hayal görüyor” derdik. Ama bugün bu hayal gerçek oldu. Van........

© Van Havadis