Geçtiğimiz günlerde yayınlanan bir istatistikte Türkiye nüfusunun takribi yüzde 5’i, yalnız, izbe köşelerde toplumdan adeta izole edilmiş halde yaşıyor. Keza, nüfusun büyük bir kesimi de iki kişilik, çekirdeğin atomize edilmiş şeklinde, sözümona çekirdek aile olarak yaşıyor.

Bir çok kız ve erkek çocuğu, belki onlarca torunu olan anne babalar, sayısız toruna dede veya nine olanlar, ya yalnız başına bir hanede veya bunca evlat ve toruna rağmen, adına huzurevi dedikleri mekanlara bırakılıyor.

Diğer bir ifadeyle, kalabalıklar içerisinde evlattan, candan canandan, torundan ve bunca yakınlarından uzak yaşamaya mahküm ediliyor. Biz, manevi değerlerini hayatın merkezine koyan bir millet olarak böyle değildik. Bizi çok kısa bir zaman diliminde bu hale kim ve kimler getirdi. Aile saadetimizin temel kaynağı, evlerin unutulmaz neşesi çocuk ve torunlarıyla ilerlemiş yaşında, oynaşması koklaşması gereken dedeleri, nineleri ne oldu da, evlerden uzaklaştırdık?

Bunun en önemli sebebi, daha çocuklarımızı evlendirirken, ya bizim hüsn-ü kabulümüz veya kız tarafının dayatmaları sonucu kayınpeder ve kaynana yüzü görmek istemeyen gelinlerin, tüm eksikleri onlar tarafından karşılanmış yeni bir ev açma, müstakil mekanlarda sadece iki kişiden oluşan yeni bir aileyle tanışmaktır.

Yeni evlenen çiftin ilk zamanlar komşusu gibi kabul edilen evin reisi anne baba, kısa bir zaman sonra komşuluk hakkından da adeta mahrum edilecek şekilde, ya memuriyet veya bir başka nedenle anne babadan uzak mekanlarda yaşamayı bazen........

© Samsun Kent Haber