Hayatın üç temel döngüsü olan, ‘doğum, yaşam ve ölüm’ süreci çağlar içinde eksi-artı değişimlere uğrayarak çarkı tamamlıyor. Aradaki ‘nokta noktalar’ gerek evrensel, gerekse yaşadığımız ülkeye göre farklılık oluştursa da hepsi zincirleme tamlamanın birer halkası gibi.

Kökler, göçler, iklim değişimleri gibi dış yansımalar, bilim-eğitim-teknolojinin getirdiklerinin yanı sıra gelenek görenek, yardımlaşma/ gönüllülük kavramlarındaki çöküş arasında bocalayıp duruyoruz.

Son yıllarda yaklaşık her üç ailenin birinde gençler farklı ülkelere dağılmış durumda. Günümüz koşulları bunun başlıca nedeni. Ve çoğunluğun dilinde aynı cümle, “Yeter ki mutlu olsunlar…” Bu bağlamda ebeveynlerin de mutlu olmasında bir sakınca görmüyorum. Mesafeler yaşam tarzını zorunlu olarak değiştirse de, aile kavramının farklılaşması gerekmiyor.

↔↔↔

Temennilerimiz bile değişti. Birilerinin evleneceğini duyduğumuzda, “Mutlu olsunlar, bir yastıkta kocasınlar” denirdi. Şimdilerde söylenen ise, “Devamlı olsun inşallah…”

Sevinmek için toplum sayfalarında bir doğum, iki........

© Şalom