Kadıköy’ün Hasanpaşa semtinde, o karanlık Ocak gününden bu yana geçen aylar boyunca hep aynı soruyu sorduk: “Bu ülkede bir çocuğun ölümü, adaletin terazisinde ne kadar ağır gelir?”
Dün, Mattia Ahmet Minguzzi davasında karar açıklandı. Mahkeme, iki sanığa “çocuğa karşı kasten öldürme” suçundan 24 yıl hapis cezası verdi; diğer iki sanık hakkında ise beraat kararı verdi. İlk bakışta “adalet yerini buldu” demek kolay, ama salonun içinde bir annenin yüzündeki o donuk ifade, adaletin yalnızca bir kağıt üzerindeki hüküm olmadığını bir kez daha hatırlattı. Çünkü o annenin bekleyişi, o çocuğun sessizliği, bu ülkenin adalet duygusunun kalp atışlarıyla aynı ritimde ilerliyor. Bir anne ağlıyorsa, toplumun vicdanı da ağlıyordur.

Karar metni açıklandığında herkes kendi yorumunu yaptı.Kimine göre “adalet sonunda geldi”, kimine göre ise “adalet bir kez daha eksik kaldı.” İki sanık ceza alırken, iki kişinin beraat etmesi, kamu vicdanında büyük bir boşluk yarattı. Delillerin yetersizliği mi, savunmaların ağırlığı mı, yoksa yargılamanın teknik sınırları mı bu sonucu doğurdu, bilmiyoruz. Ama bildiğimiz bir şey var: Bir........

© Pusula Gazetesi