Bolu Kartalkaya’da yanan otelin ardından çıkan duman, sadece gökyüzünü değil, vicdanlarımızı da kararttı. 79 vatandaşımız, ihmalin ve denetimsizliğin kurbanı oldu. Yanan sadece bir otel değil, bir ülkenin sorumluluk bilinciydi. Üstelik bu ne ilk ne de son acımızdı. Daha dün gece Konya’da dört katlı bir bina çöktü; yine aynı senaryo, yine aynı suç: İddiaya göre işyeri için kolon kesilmişti. Yani ihmalkârlık, göçük altında sadece betonları değil, bir milletin geleceğini de bırakıyor.

Biz, felaketleri “geliyorum” dediğinde duymayan; geldiğinde ise yalnızca ağıt yakan bir ülkeyiz. Her faciadan sonra aynı sahneyi izliyoruz: Televizyon ekranlarında uzmanlar boy gösteriyor, sosyal medyada öfke patlıyor, yetkililer “soruşturma başlatıldı” açıklaması yapıyor. Fakat bu döngü birkaç gün içinde unutulmaya mahkûm oluyor. Konu kapanıyor, hayat devam ediyor. Ta ki bir başka facia, bizi bir kez daha yakıp yıkana kadar.

Bir binanın kolonlarını kesmek, denetimsiz bir oteli hizmete açmak ya da bir maden ocağını göz göre göre ölüme terk etmek, sadece bireysel bir sorumsuzluk değildir. Bu, aynı zamanda........

© Milat