İçinde yaşadığımız post/modern çağ sabitelerin artık devre dışı bırakıldığı; görelilik, istikrarsızlık, belirsizliğin egemen olduğu bir zaman dilimidir. Bu durum en temelde “hakikat” kavramı üzerinden paradigmal düzeyden sosyal, politik ve kültürel düzeye kadar etkilerini belirgin şekilde tebarüz ettirmiştir.

Dünya ve insanlık modernliğe doğru geçerken ciddi bir kırılma yaşamıştı. Aslında bu kırılmanın toplumsal, kültürel ve siyasal etkilerini bilhassa Batı dışı toplumlar hala tedavi etmekle uğraşıyorlar. Eşyanın anlamından tanımına kadar farklılaşan evren, insanın egemenliği ve patronajında yeniden kurulmaktaydı. Bu kuruluş premodern dönemde varolan Tanrı’nın garantörlüğünü sona erdiriyor ve mutlak egemenliğini parçalayarak kendisine egemenlik alanı yaratıyordu.

Açıkçası insanlık tarihi ciddiyetle gözden geçirildiğinde, pagan kültürler üzerinden insan Tanrı’nın egemenliğini parçalayarak yarattığı imajinatif tanrılarla bu egemenlik alanlarını temellük etmeyi denemekteydi. Böylece kendisine bir “zaman” ve “mekan” ayırarak Tanrı’nın egemenlik alanına çökme teşebbüsünde bulunmaktaydı. Bunun yönetimselliğinin sağlanabilmesi ise, oluşturduğu tanrılar panteonunda işlevselleştirdiği tanrıları insanın gündelik........

© Milat