Alaca şafağında günün
Umutlarını güneşe asarak
Şehrin sokaklarına yürüyecek
Kâğıt toplayan çocuklar
Elleri kirli
Yüzleri kirli
Yürekleri sımsıcak
Güneş yüzlü çocuklar kâğıt toplayacak
İki tekerlekli çekçeklere koşarak
Narin bedenleri
Karton kutu, kâğıt, plastik şişeleri
Kafa üstü sokularak çöp bidonlarına
Büyük haralara tepecek
Ekmek parası edecek
Gözlerinde erken uyanmanın uykusu
Dillerinde hasret türküleri olacak…

Mehmet Doğan

Günün yorgunluğunu atmak ve bir nebze de olsa dinlenebilmek umuduyla uzanmıştı yatağına sırtüstü, bir yandan da başucunda duran sehpanın üzerindeki kasetçalardan okunan türküye eşlik ediyordu mırıldanarak. `Benim meskenim dağlardır, dağlardır.` Biran için duraksadı, sesi ve soluğu kesildi adeta, istemsiz ve biraz da isteksiz tekrarlayıp durduğu türkünün sözlerini düşündü, başını hafifçe sağa sola sallayarak dudaklarını büzdü. `Benim meskenim dağlar değil ki, ben bu sokakların çekçekçi çocuğuyum` diyebildi ancak, sırt üstü uzandığı yatağından, sadece kendisinin duyabileceği bir ses tonuyla.

Güneşin ilk ışıklarıyla birlikte başlar adımlamaya her gün, bıkmadan, usanmadan, şehrin sokaklarını bir bir, üzerine çuval geçirdiği çekçek arabasını arkasına alarak, altın madeni arayan madencilerin toprağı eşelemesi gibi, titizlikle eşeler durur, çöpleri gün boyu. Her mahallede, her sokakta yalnız o var sanki. Çöp konteynırlarından kâğıt toplamaktır işi, gün doğumundan, gün batımına değin, yaz kış demeden, soğuğa sıcağa aldırmadan, etrafında olup biten hiçbir şeyle ilgilenmeden, mümkün mertebe kimseyle konuşmadan, kendini kimseye acındırmadan, dilencilik yapmadan, sadece işini yaparak tamamlar günlük rutin mesaisini.

Zordur işi, zor olduğu kadar da yorucu. Ne sağlık sigortası var, ne de bir sosyal güvencesi. Depoda yer içer, depoda yatar kalkar, depo hem işyeri, hem de evidir onun. Emeğidir bütün sermayesi. İşi ve işyeri çok temiz olmasa da, kazancı temiz ve helaldir. Zira ne kamu malına çöker, ne ihaleye fesat karıştırır, ne imar yolsuzluğu yapar, ne de rüşvet çarkının içinde yer alır, gırtlağına kadar........

© İnsaniyet