Arap dertli, Kürt derti, Müslüman dertli... Ne olacak böyle, dertli, dertli. Dert babası mıyız biz Türkler?

Bu dünya'ya dert çekmek için mi geldik? Bize "Çılgın Türkler diyorlar" doğru.. Bizim bu duygusallığımız bizi bizden edecek diye yanarım, korkarım...

Ama bir şey var ki, "devlette dugusallık olmaz" sözü...

İnşallah bu da sözde kalmayarak, gerçekçi olur.. Yoksa, kandırıldık, oyuna geldik, akabinde özür dileme lafları artık itibâr görmüyor. Ayrıca milliyetçi olan partiler bu ülkenin sigortası uydusu olması gerekirken, Feto gerçeğinde olduğu gibi, tabiri caizse, dananın kuyruğuna geldiği, iş işten geçtikten sonra ahlama, vahlama fayda etmez.

Sözüm ona; milliyetçilik aksiyon ve reaksiyon ister...

Gelelim Suriye'ye:

Komşumuzun teşhisi konmadık bir hastalığın nöbetleri içinde yanıyor, kıvranıyor... Komşuluk hukuku namına tedavisine koşulmalıdır.

Benzeri araza( işin olacağı) başkalarında da rastlanmıştı.... Bu, sari( sarılık) bir hastalık olabilir: Hasta tecrit edilmelidir.

Bulantı duyuyorsa zehirli mantar, zehirli havyar gibi bir şey yemiş olmalı; bu takdirde kendisine panzehir verilmelidir.

Heyecandan, helecandan( yürek çarpıntısı), hafakan( sıkıntı, boğuntu) dan, kalbi duruverirse Türk müdahalesi geç kalmış olacaktır. Onun, imdadına........

© Hürses