Annem, “İşin yoksa haydi patateslerdeki böcekleri toplayıver,” dediğinde daha on yaşında yoktum sanırım. Onun da hep işi vardı zaten. Bağ bahçe işi de hiç bitmezdi.

Böyle başladım cümleye. Geçenlerde Selçukya Derneği’nde arkadaşlarla otururken konu bilmeden yaptığımız masum hareketlerimizden açıldı. Arkadaşlar öyle güzel anlattılar ki hafızama patates böceklerini toplayışım tünedi. Gelince dile getirmeden de yerinden kalkmıyor, bilirsiniz.

Yaz tatillerinde hep köyde olurduk biz. Köyde iş hiç bitmez. Çocukça bir şikâyetle söylenirsek hep dedemden örnek verirlerdi. Rahmeti dedem harman zamanı patozdan perişan olan, ağzı yüzü toz içinde kalanlara “Haydi, biraz dinlen, sen sap çek,” dermiş. Sap çekmek çok dinlendirici bir iş gibi. Aslında işin biraz hafifi kabul etmek lazım ama “Otur,” yok lügatinde. Hep iş, hep çalışma, hep gayret… Sabrı, emeği, başarma duygusunu onlar çocuklarına, ailemiz de bize öğretmiş olmalı.

Bizim de o........

© Habername