Otobüsün, yolları yutarca ilerlemesine eşlik eden bir türküyle bölündü zaman... Mesafeler dondu. Zaman genişledi. Saatler bir başka işledi...

"Can özünden besmeleyi çekende,

Dil yanmazsa ben yanarım Sultanım!

Hak uğruna bir sefere çıkınca,

Yol yanmazsa ben yanarım Sultanım!"

Yanmak... Yana yana pişmek... Aşk ağacının ihtiyar dallarının gölgesinde bitap düşmek... Yunus gibi... Karacaoğlan gibi... Ham gönülden hayır çıkmaz imiş... Yanmayı bilmeyen, yakıp yıkmaktan bıkmaz imiş! Yollar... Yorulmazlık tacı takmış olsa gerek... İllaki varır menziline... Dil yormaz mı sanırsın gönlü rahmetle yakanın tenziline? Yorar elbet! Yoksa ne diye besmele çeker? Kulak........

© Haber Vakti