Hulagu denilen Moğol kasabı Bağdat’ı ve tüm İslam âlemini parça parça ettiğinde, Bağdat’taki okumuş tabaka, “Dât” harfinin D’ye mi yoksa Z’ye mi yakın olduğunu tartışıyordu.
Önemli bir mesele tabi..
Daha komiği de var.
Fatih’in topları Bizans surlarını parçalarken kilisede papazlar Bağdat’ın okumuşlarını da aşarak daha müthiş ve önemli meseleleri tartışıyordu: “Bir fahişe Tanrının yüce kudretiyle tekrar bakire olabilir mi?”
Tartışma öyle ciddiydi ki, Fatih’in gülleleri başlarının üzerinde patlarken bu önemli meseleyi tartışmaktan vazgeçmek şöyle dursun, gülleler kafalarının üzerinden uçarken kendi aralarında çok ciddi kavga ediyorlardı.
Mesele mühim tabi.
Bu müthiş meselenin yanında güllenin lafı mı olur?

Bu kural değişmiyor demek ki..
Her yüzyılda bu tür ahmaklar ortalıkta canlı cenaze olarak geziyorlar.
Hem de ciddi adam moduyla.
Yaptıkları işin öneminden eminler.
Gençler ateizm gâvurluğuna düşüyorlar ama önemli değil.
İnsanlar ateizm gâvurluğuna düşüyor, LGBT denilen insanlığı bozma projesi tüm hızıyla sürüyor ama daha önemli meseleler var.
Her şeyin bir sırası var değil mi?
Onların tartıştıkları problemler daha büyük.
Gâvurluğun lafı mı olur?
Nedir bu yüzyılın ahmaklarının konusu?
Hz. Adem’in babası var mıydı?
Cinler var mı?
Kadınla tokalaşmamak İslam’a yakışır mı?
Deve idrarı içmek sünnet mi?
Salavat getirmek peygambere yalakalık mı?
Hz. Ayşe kaç yaşında evlendi?
Kur’an meali bize yeter mi?
Hadislere ne kadar güvenilir?
Daha korkuncu da var:
Allah gaybı bilmez diyen Müslüman görümlü taife türedi.
Kendilerini Müslüman biliyorlar.
Kur’an bize yeter, hadislere gerek yok diyenlerin yazdıkları kitaplardan geçilmiyor ortalık.
Olsun bunlar mühim meseleler.
Gençler gâvurlaşmış lafı mı olur?
Kimin vazifesi insanların itikadını düzeltmek?
Önce iman meselesinin halledilmesi gerekmiyor mu?
Ama imani........

© Haber Vakti