Uzun yıllardır adliye koridorlarının tanıyan bir olarak, son yıllarda karşılaştığım tablo gerçekten çok düşündürücü.

En fazla artan suçlara baktığımızda genelde ekonomik suçlar ve bunların tetiklediği diğer davalardır.

Ağır ceza mahkemelerinin de görülen davaları büyük çoğunluğu dolandırıcılık ve benzeri suçlar.

Aile mahkemelerinde görülen boşanma davalarının ekseriyeti, ekonomik nedenler ve gösterişe dayalı yaşamlardan kaynaklanıyor.

Aile içinde birbirinde mal kaçıran kişiler asliye hukuk mahkemelerinin önünde nöbet tutuyor.

Kısaca gösteriş ve desinler diye yaşanan haytaları devam ettirmenin yolu paradan geçiyor.

Bulunmayınca ciddi sıkıntıları da beraberinde getiriyor.

Bir zamanlar “Ayağını yorganına göre uzat” atasözüyle büyüyen bir toplumduk.

Şimdi ise yorgan kısa gelse bile ayaklarımızı dışarıda tutmak pahasına, görünüş için en lüks yastıklara uzanıyoruz.

Günümüz toplumlarında bireylerin yaşam tarzları, sahip oldukları ekonomik güçten çok, başkalarının gözündeki imajlarına göre şekillenmektedir.

Bu durum, özellikle sosyal medya ve dijital vitrinlerin etkisiyle daha da görünür hale gelmiştir.

Artık insanlar, yaşadıkları hayatı değil, yaşamak istedikleri –ya da başkalarının yaşadığını sandıkları– hayatı taklit ederek yaşamaktadır.

Bugün insanlar yaşamak için değil, "görünmek" için yaşıyor.

Bu davranış biçiminin altında yatan en önemli etkenlerden biri toplumun bireyler üzerinde kurduğu "el alem ne der" baskısıdır.

Toplumun onayını almak, "başarılı" veya "mutlu" olarak görünmek, bireyin içsel gerçekliğinden daha önemli hale gelmiştir.

Gerçekte mutsuz olan insanlar sosyal medyada mutlu aile tabloları........

© Günışığı Gazetesi